Bugün Oscar’da en iyi uluslararası film ödülü adaylığına gösterilen Society of the Snow (Kar Kardeşliği) filmini seyrettim ve bu konuda fikirlerimi yazmak istiyorum. Öncelikle diğer adayları izlemediğim için bir Oscar kıyas yapmayacağımı da söyleyeyim. Filmi kendi özelinde değerlendireceğim tamamen. A Monster Calls filminden tanıdığımız ispanyol yönetmen Juan Antonio Bayona’nın son filmi Oscar’da 2 kategoride aday gösterildi. Özellikle yaptığı işlerde kendine has özel bir dokunuşu olduğunu düşündüğüm bir yönetmen kendisi. Tabii bu film özelinde düşüncemi destekleyen çok fazla şey de göremedim, gelin neden konuşalım.
Filmin görüntü yönetmenliği benim beklentimin altında kaldı açıkçası. Çünkü hikayesi gereği gerçekten çok çeşitli sahnelendirmeler yapılabilecek farklı çekim teknikleri denenecek bir iş. Ama bunun yerine daha çok işleyen panları tekrar üzerine gitmişler. Yani biraz belgesel tadı alıp durdum. Tabii aynaya yazdıkları “17 kişi hala hayatta” yazılarının olduğu plan gibi bir kaç sahnedeki kamera oyunlarını da çok sevdiğimi söylemem lazım. Ama elinizde iyi bir bütçe ve görüntü şelalesi yaratacağınız bir hikaye varken bu kadar geleneksel ve klişe yollara kaçmak ne kadar iyi fikir bilemiyorum.
İşin hikaye anlatıcılığı kısmını çok sevmedim açıkçası burada tabii ki geçmişte yaşanan bir olayı tamamen görselleştirip uzatmamak adına kullanılıyor farkındayım fakat ben buradaki dili çok monoton ve sıkıcı buldum. Bence biraz daha yorum yada edebi bir dil katılabilirdi. Filmde azda olsa gördüğümüz monolog işleri de bence iyiydi özellikle Arturo’nun tanrıya inanma konuşması gerçekten şahane olmuş. Durumun o vehametinde yaptığı konuşma insana cidden iyi geçiyor tabii yazılan text’i de tebrik etmek lazım. Oyunculuklar konusunda film boyunca şu kanıdaydım; yeteri kadar oyunculuk. Çünkü film boyunca her karakterin tepkisi, duygularını yansıtma şekli çok kararında. Öfkeyi, hüznü, sevinmeyi çok kararında ve rolleri gereğince vermiş oyuncular. O yönden gerçekten tebrik etmek lazım hem casting hem de yönetmen iyi iş yapmış bu konuda. Özellikle kamerayı bulduktan sonra yaptıkları çekimler ve o anki tepkiler çok iyiydi. Gerçekten bir noktada seyirciye geçirmek konusunda çok başarılı olmuşlar.
Özetle bu filmi izlerken çok beğendiğimi, aşırı farklı hislere kapıldığımı söyleyemem. Neyi farklı buldun derseniz bu tarz yaşanmış olayların anlatıldığı birçok yapımı seyreden biri olarak çok bişeyi farklı bulmadığımı söylesem yeridir. Evet oyunculukların bana geçmesi ve filmin akışına kendimi kaptırmam da bir deneyimdir ama öyle izlenmese olmaz tadında bir film ortaya çıktığını düşünmüyorum. Yaşanmış hikayeleri sinemada özellikle seçen biriyseniz kesinlikle bu filmi izleyin derim ama zaten vaktimiz yok arada film izliyoruz diyenlerin çok da seyretmesini önermem. İyi Seyirler…
Benzer içerik:
Sizin için önerilenler
(Henüz oy verilmedi)
Loading...Cevap bırakın
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
